ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΝΘ/ΣΤΗ
Λ.Σ. ΔΕΣΛΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Καλησπέρα σας και με το καλό να έρθει το Άγιο
Πάσχα και φέτος!
Σας καλωσορίζω κι εγώ με τη σειρά μου σε αυτό το
Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Λιμενικών, ως γυναίκα εκπρόσωπος από την
Ένωση Προσωπικού Λιμενικού Σώματος Κεντρικής Ελλάδος, όπου επίσης ως γνωστόν
προεδρεύει ο Κυράνης Κώστας. Είμαι η Υποπλοίαρχος Λ.Σ. ΖΑΜΠΑΚΑ Παρασκευή, έχω
22 χρόνια υπηρεσία και υπηρετώ στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Βόλου. Είμαι
νεοσύλλεκτη, ας μου επιτρέψετε να πω, σε όλες αυτές τις συνδικαλιστικές δράσεις
και η συμμετοχή μου προήλθε από παρότρυνση του Προέδρου, τον οποίοπ και ήθελα
να στηρίξω ως μία ακόμη δυναμική παρουσία στην ομάδα του, φιλαλήθης, που
εκφράζει δυνατά την άποψή της χωρίς υπεκφυγές, διαστρεβλώσεις και επουδενί
ψέματα. Επίσης, δεν το έχω που λένε με την «διπλωματία» (την κακώς εννοούμενη)
γι’ αυτό και έχω εκπλαγεί με τις τελευταίες εξελίξεις στα συνδικαλιστικά
δρώμενα, με τον τρόπο που κάποιοι συνδικαλιστές έχουν επιλέξει να υπάρχουν στον
χώρο και περισσότερο εξεπλάγην με αυτούς που τους το επιτρέπουν αυτό. Αυτά όμως
με ενδιαφέρον περιμένουμε να μας τα αναλύσει ο Πρόεδρος και τα παλαιότερα και
πιο έμπειρα μέλη της Ομοσπονδίας.
Μιας όμως και το συνέδριο αυτό είναι αφιερωμένο στη
μνήμη του πολυαγαπημένου μας συναδέλφου Ανθ/στή Λ.Σ. ΔΕΣΛΗ Αθανασίου, να περάσω
για λίγο στα πρόσφατα νέα που μας ξερίζωσαν για ακόμη μία φορά την καρδιά μας.
Να πω δυο λόγια για τον Θανάση μας που έφυγε επίσης νωρίς. Δεν είμαι τυχαία
μαυροφορεμένη εδώ και καιρό. Έχω χάσει πρόσφατα και άλλους δικούς μου
ανθρώπους. Για κοντινούς μας συναδέλφους και νέους, όπως ήταν ο Θανάσης, είναι
η 5η φορά που θρηνούμε να μην αναφέρω τα ονόματά τους και τώρα την
Τρίτη 12-04-2022 ο έφυγε και ο Ανθ/στής Λ.Σ. ΔΕΣΛΗΣ Αθανάσιος.
Αποχαιρετούμε, λοιπόν, αύριο έναν άνθρωπο με τον
οποίο τυγχάνει και είχαμε λόγω του αθλήματος της καλαθοσφαίρισης κοινή πορεία,
κοινά βιώματα, κοινές καταβολές. Με τον Θανάση μεγαλώσαμε μέσα στα γήπεδα.
Είναι μια μορφή που τον έβλεπα από τα πρώτα μου βήματα στον μπασκετικό χώρο και
μετέπειτα ήταν ευχάριστη έκπληξη που εγινήκαμε και συνάδελφοι. Με τον γνωστό
στομφώδη τρόπο του και ανορθόδοξο πολλές φορές, μας αφύπνιζε, μας συμβούλευε,
μας διασκέδαζε. Η ατάκα του ήταν, τουλάχιστον σε κάποιους από εμάς που μας
έβλεπε να κάνουμε υπερωρίες «άντε, παράτα τα, πήγαινε σε κανένα γήπεδο ή
πήγαινε στα παιδάκια σου», κουνώντας παραστατικά και περιπαικτικά το κεφάλι
του. Ο κοινωνικός και ευχάριστος στην παρέα Θανάσης, που εκεί που μιλούσαμε για
σοβαρά ζητήματα πετούσε ένα τραγούδι και μας ταξίδευε, μας έβγαζε για λίγο από
τη μαυρίλα μας. Στις εξόδους ξεσηκωτικός με ή χωρίς το μπουζούκι του. Σε
συνέπαιρνε ο ρυθμός του.
Εκθείαζε το καλό, στηλίτευε το κακό, ήταν τίμιος
και ευθύς και για ό,τι ήθελε και για ό,τι δεν ήθελε. Στα γήπεδα δε; Στα γήπεδα
με τη σφυρίχτρα του διαιτητή μπάσκετ ηγέτης σωστός, δίκαιος, καταρτισμένος.
Αιώνιος έφηβος που έπαιρνε αναζωογόνηση πιάνοντας τη στρογγυλή θεά, την μπάλα
του μπάσκετ φυσικά και όσοι μπασκετικοί είμαστε εδώ σήμερα είμαι σίγουρη ότι
καταλαβαίνετε επακριβώς τι εννοώ και ποια είναι αυτή η αίσθηση. Ίσως το ίδιο
νιώθετε τύποις και όλοι οι λοιποί που ασχολούνται με αθλήματα μπάλας. Ο
αθλητισμός άλλωστε είναι ζωή. Το άθλημά του, το μεράκι του όμως ήταν το
μπάσκετ.
Τώρα δυστυχώς αφήνει τις μπασκετικές αρένες στον
κόσμο τούτο, αφήνει τα Λιμεναρχεία και τα λιμάνια, αφήνει τις διαταγές και
εντολές από τους ένστολους ανωτέρους, που μεταξύ μας ήταν και λίγο ανυπότακτος,
όμως τον αγαπούσαμε, και οδεύει για άλλα, μεγαλύτερα θεωρώ, για τον απώτερο
σκοπό. Είθε να αγωνίζεται σθεναρά και με το πάθος που τον διακατείχε για την
σωτηρία της ψυχής του. Είθε μέσα από την τόση κατήχηση που πήρε, μέσα από το
διάβα του στους δρόμους της πίστης και της Εκκλησίας, μέσα από τις προσευχές
του, ψάλλοντας με τη μοναδική φωνή του, γιατί ήταν και ψάλτης, να οδεύει στην
ολοκλήρωση.
Η οικογένειά του, η σύζυγος, το μικρό του
κοριτσάκι που δεν πρόλαβε πολύ να το χαρεί, ακολουθώντας την πεπατημένη που ο
ίδιος χάραξε μένοντας ορφανός από μητέρα επίσης πολύ νωρίς, οι συγγενείς, οι
φίλοι και συνάδελφοί του, όλοι μας στο σύνολο οφείλουμε να προσευχηθούμε για
την ανάπαυση της ψυχής του και εκφράζοντας την επιθυμία και ευχή να συναντήσει
όλους αυτούς τους άλλους αγαπημένους μας εκλιπόντες, κάτι το οποίο εύχομαι να
συμβεί σε όλους μας όταν έρθει εκείνη η ώρα και γίνει το θέλημα του
Μεγαλοδύναμου.
Ως φίλη πρωτίστως και ως συνάδελφος έπειτα, αλλά
και εκ μέρους όλων των συναδέλφων που συνυπηρέτησαν μαζί του και μη, εύχομαι ολόψυχα
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ και θα κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για την στήριξη της
οικογένειας που αφήνει πίσω του.
ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΣ, στο περιβόλι που θα πας έχω και δικά
μου παλικάρια…τους μίλησα και σε περιμένουν…ξέρεις εσύ…!!!
ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΝΕΚΡΩΝ.
Καλή συνέχεια και ευχαριστώ!
ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ Λ.Σ. ΖΑΜΠΑΚΑ Παρασκευή
ΠΟΙΗΜΑ ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΥ Λ.Σ. ΖΑΜΠΑΚΑ
Παρασκευής:
«ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ»
Λιμενικός, μπασκετικός,
στον χαρακτήρα δύσκολος,
μα φίλος απ’ το παρελθόν,
πνευματικά ανήσυχος!
Θρησκευτική αναζήτηση διάβηκες
και πίστης μονοπάτια,
μα τώρα πέταξες μακριά
με φτερωτά αγέρωχα άτια!
Ένιωσες θέρμη δυνατή
με τη χριστιανοσύνη,
ως αοιδός και μουσικός,
ενάρετη αξιοσύνη!
Πόσο μας διασκέδαζες
κι εγκάρδια γελούσες,
με λόγια σταράτα και κοφτά
και με το βλέμμα μας μιλούσες!
Πήρες κι εσύ το κάλεσμα
σε αγώνα δίχως λήξη,
πέρασες στην αιωνιότητα
που εκεί δε νιώθεις πλήξη!
Σφύριξες και τη λήξη έδωσες
στα εγκόσμια τ’ αλώνια,
μα τώρα βάζεις τρίποντα
σε υπέρτατα σαλόνια!
Παρέα σου, συμπαίχτες σου,
πρόσωπα αγαπημένα,
που από κοντά μας λείπουνε
μα όχι ξεχασμένα!
Μες στην ψυχή και στην καρδιά
και στο μυαλό μου είσαι,
και προσευχή απευθύνουμε
χωρίς να εξαιρείσαι!!!
Πηγή : Γρ. Τύπου-Μέσων Ενημέρωσης Π.Ο.Λ.
